De zeehonden liggen regelmatig op het strandje en zo ook vanmiddag. Vanmorgen vroeg lagen er drie en nu alleen de Gewone Zeehond. Toch heeft de Gewone zeehond een veel vriendelijker gezicht dan de Grijze zeehonden, vind ik dan. Eigenlijk leuker om te fotograferen omdat ze veel beweeglijker zijn als ze op het zand liggen. Er waren geen andere personen op het strandje en ook geen honden dus. Honderden foto's kunnen maken van dit zeehondje. Af en toe kwam de zon door waardoor er soms op sommige foto's de vacht van het zeehondje iets overbelicht raakte. Een selectie van deze foto's hierbij in deze blog.

Vanaf begin september 2023 zijn er een aantal Visarenden waargenomen in de Vlaardingen Vlietlanden. Er waren er zelfs vier waargenomen. Op 17 september ben ik daar ook eens wezen kijken. Toen ik langs de Middelvliet aan kwam lopen vloog er al een Visarend aan de overkant van de vliet jagend met mij op. Een goed begin. Ongeveer halverwege stonden een paar fotografen die mij vertelden dat dit eigenlijk de beste plek was waar de Visarenden over kwamen vliegen en met name als zij een vis hadden gescoord aan de andere kant van de Middelvliet. Mooi. Afwachten dus want die andere Visarend was al weer verdwenen. Je zag ze aan de andere kant jagen en in een boom zitten. Op één moment zag ik er daar drie. Aan de andere kant zaten ze regelmatig op paaltjes hun prooi op te eten. Ook rusten ze daar wat op hekken en op de grond.De afstand waar de Visarenden jaagden bedroeg ongeveer 100 meter terwijl de afstand waar zij hun prooi aten ongeveer 150 meter was. Best ver dus maar als ze langs kwamen vliegen, met of zonder prooi, dan kon de afstand redelijk zijn voor een foto.Althans met mijn mm-ers. Ik heb die dag drie keer een Visarend met een vis in zijn poten kunnen vastleggen maar helaas net even te ver weg. Toen ik er was telde een fotograaf daar vier Visarenden. Ze zaten toen allemaal op paaltjes en met de verrekijker was het makkelijk tellen.Ik heb enkele foto's kunnen maken maar ook deze dag begon regenachtig maar de zon liet zich af en toe heel even zien. Jammer. Misschien later nog maar eens terug gaan voor betere foto's.

Op 11 september j.l. werd er een waarneming gemeld van een Zeearend in de Nieuwe Driemanspolder. Op de 12e werd die ook waargenomen op de vogelplas Starrevaart. Ik was van de week al eens wezen kijken maar toen liet die zich niet zien.Gisteren, de 18e, ging ik vroeg op pad. Ik had gezien dat de Zeearend de dag ervoor rond 17.00 uur op de vogelplas was gemeld dus ik vermoedde dat ie er vannacht was blijven slapen. Om 07.00 uur zat ik al in de vogelkijkhut de Vogelknip bij de vogelplas Starrevaart. Het regende lichtjes en het was nog schemerig. Het werd wel steeds lichter maar toen om 07.30 uur alle vogels de lucht in gingen wist ik het. Hij was er. Toen de opgevlogen vogels uiteen vlogen zag ik de Zeearend aan komen vliegen. Hij landde op een slikplaat. De vogels gingen rondom op het water zitten en ook veel vogels vlogen weg. Dat gebeurde ook naarmate het later werd. Het werd steeds stiller met de aanwezige vogels. Het weer knapte op en in de hut kwamen er steeds meer fotografen.In de uren dat ik er zat maakte de Zeearend diverse jachtrondjes maar hij landde steeds zonder prooi weer op het eiland.De laatste keer dat ik hem zijn rondje zag maken pakte hij aan de oppervlakte van de plas een vis uit het water en ging daarmee het eiland op. Hij had zijn ontbijt. Voor mij een teken om weg te gaan immers als hij de vis ophad ging hij uitbuiken was mijn gedachte.De Zeearend was geringd en Kevin, die ook in de hut zat, had een duidelijke foto van de ring, WN30. Kevin googelde en trof de ring aan. Het bleek om een mannetje uit 2021 te zijn. Hij was uit het ei gekropen op de Lepelaarsplassen in Almere. Een leuk weetje.Een leuke ochtend en ik was tevreden met mijn foto's. Wel op afstand en ik maakte ze met een vaste 300mm en een 1.4 teleconverter. De vliegfoto van de Zeearend boven de boerderijen is gemaakt met mijn Canon 7D met de Canon 70-200mm 2.8 erop. Een selectie van de foto's hierbij.

De afgelopen week waren de Hop en een Draaihals de zeldzame soorten die ik op korte afstand (Hop 7 km) van mijn woning heb kunnen fotograferen. Het zijn soorten die ik niet veel in deze regio tegenkom. De Hop is vaak als ie ergens gezien wordt goed te fotograferen maar een Draaihals is toch veel moeilijker. De Draaihals zit vaak in de struiken en zijn camouflage kleuren bemoeilijken dit. Toen ik in Rijswijk op de plek van de Hop kwam was ie aan het foerageren op een afstand van ongeveer 20 tot 30 meter afstand. Het was warm, de zon scheen fel en dus veel trillingen in de lucht waardoor de Hop niet goed was scherp te stellen. "Gelukkig'' hoorde ik dat ook van de andere fotografen dus het lag niet aan mij. Van Claudia mocht ik een driepoot, waarop een schommelkop zat, lenen waardoor ik toch nog later op de dag een paar redelijke foto's kon scoren. Ik had alleen maar 280 mm (incl. converter) bij me. Het was gezellig daar bij de Hop waar honderden fotografen op zijn afgekomen, waaronder ik ook natuurlijk.

Sinds een paar weken zit er een juveniele Drieteenmeeuw in de haven van Scheveningen. Deze Drieteenmeeuw heeft waarschijnlijk in de lijn van een visser gezeten want één van de vleugels lijkt beschadigd alhoewel ie er goed mee kan vliegen. Hij rust veel uit op de kop van het Zuiderhavenhoofd en ligt dan op de blokken rondom de vissers. Je weet maar nooit wanneer er een visje voor hem overblijft.Fotografisch is het leuk om deze Drieteenmeeuw te fotograferen. Hij landt soms gewoon bijna op de camera. Natuurlijk heb ik veel foto's van deze meeuw gemaakt. Een selectie hieronder met een diepe buiging als laatste foto, zo lijkt het.

30 augustus 2023 fietste ik door/langs de havens van Scheveningen.Ik had al vernomen dat er bijna de hele ochtend een zeehond op het strandje bij het Zuiderhavenhoofd lag. 's-Middags was ik in de gelegenheid even op mijn fiets te stappen en rond de havens te fietsen. De zeehond zou ook al weer gewoon het water zijn ingegaan toen er een hond vlakbij was gekomen begreep ik. Toen ik het havenhoofd op fietste zag ik een zeehond liggen. Het was best een groot dier en het bleek een gewone zeehond te zijn. Ik was er alleen dus kon ik op mijn gemakje de zeehond fotograferen. Ik lag op mijn buik en was aan het fotograferen toen ik zag dat de zeehond door stuifzand bijna aan het zicht werd onttrokken. Gaaf. Ik probeerde zoveel mogelijk het oog in de gaten te houden en de rest is dan een leuke bijzaak. Ook ik voelde het stuifzand over mij en mijn camera gaan maar ik moest toch een paar foto's hiervan maken.Ik zag dat de zeehond met zijn kop op het zand ging liggen met zijn ogen dicht maar toch ook af en toe geopend en naar mij kijkend. Genoeg foto's gemaakt en toen nog even naar de kop gefietst. Ook daar zwom een zeehond in de kom en zo te zien een Grijze Zeehond. Leuk de zeehondjes weer in de haven te zien. Het zeilgebeuren zorgde de laatste maand dat ze verder wegbleven maar die rust is weer terug.

Het leek vandaag niet veel te worden. Het bleek rustig in het duingebied. Meerdere natuurfotografen die ik tegenkwam zeiden hetzelfde. Rustig was het, totdat ik een Zandhagedis tegenkwam en die ook nog mee wilde werken. Hij/zij verorberde een rups en bleef daarna even lekker uitbuiken. Af en toe zijn bek nog aflikkend waarvan ik dankbaar gebruik maakte. Tot op heden had ik eigenlijk zo'n sessie niet kunnen maken. Gaaf hoor. Mijn dag is weer OK.

Vandaag, 18-8-2023, met Jan Koetze naar de Biesbosch gegaan. Het jaarlijkse uitje zeg maar. Van tevoren hadden we gezegd dat we op zoek gingen naar 5 soorten die nu daar aanwezig waren. De zeer zeldzame Witkopeend, de Sneeuwgans, de Koereiger en uiteraard de Visarend en Zeearend. Alleen de Sneeuwgans zat voor ons te ver weg dus die hebben we niet kunnen zien.Verder wel veel rovers gezien zoals de Buizerd, de Bruine Kiekendief, de Sperwer, de Slechtvalk, de Torenvalk, de Visarend en de Zeearend.  Het weer en afstand zat mij niet mee. Te hard licht soms, soms trillingen van de warmte en vaak te ver weg en met name de zeer zeldzame Witkopeend was voor mij te ver maar maar omdat het voor mij een nieuwe soort is een bewijsplaatje dan maar.In ieder geval hebben we toch veel gezien en het was ook vandaag weer genieten. We hadden de camera's ingepakt en reden naar de snelweg via Werkendam maar vlak voor de oprit zagen we dat er daar een enorme file stond. We besloten direct een andere weg te nemen en wel via het pontje. Gekeerd en op de terugweg op de Bandijk zagen we een fotograaf met zijn camera omhoog staan. We keken de richting op en zagende een boven een meertje vliegende Visarend. Die hadden we tot dan niet gezien. Uit de auto en de camera weer uit de tassen. Ook deze keer vloog hij een eind weg. Ik kon hem met mijn camera niet scherp krijgen en heb van deze vissende Visarend dan ook geen foto kunnen maken. Ik zag wel dat hij naar beneden dook en dat was het dan wel. Ik zag hem wel weer omhoog komen maar helaas. Ook de Zeearend cirkelde in een thermiek omhoog. Gaaf om deze twee arenden weer te zien. Jan vond nog een Wespspin die ik nog niet eerder had gezien. Een geslaagde dag weer. En nu de foto's die ik wel heb kunnen nemen.

13 augustus 2023Vanmorgen vroeg was ik rond 06.15 uur in het duin. Er is altijd veel te zien zo rond zonsopkomst. Toen ik aan kwam rijden hoorde ik de Slechtvalken behoorlijk te keer kaan. Er zaten er vier en zelfs één zat achter een Boomvalk aan. Om te "slaan" of te verjagen? In ieder geval zag ik dat de Boomvalk wegvloog en de Slechtvalk terug kwam vliegen. Vosjes heb ik niet gezien maar die zullen er ongetwijfeld gelopen hebben. Er waren wel een redelijk aantal reeën (reebokken, hinden en kalfjes) die voor de fiets over staken of langs het fietspad of voetpad liepen. Het was nog vrij schemerig voor een goede belichte foto maar ach we doen het ermee.Op de eerste foto is te zien dat een reebok tussen de schrikdraden heen stapte nadat hij het fietspad voor me was overgestoken.Op de andere foto's een hinde en haar jong. Lekker dichtbij maar nadat ze een tijdje oplettend bleven staan sprong het jong weg en ging de hinde er achter aan. Lekker om vroeg zo de duinen door te struinen.

Toen ik vanmorgen langs reed hoorde ik twee Buizerds roepen. In een bos hoor je ze wel maar je ziet ze niet (direct). Ik ging op het geluid af en zag een Buizerd in het gras lopen. Hij foerageerde daar wat. Snel de camera gepakt en ik kon net even een paar foto's maken want de Buizerd zag eerst een hardlopende man langsrennen, die van hem af rende, maar toen daar direct op een vrouw in een scootmobiel met een aangelijnde hond de hoek om kwam rijden vloog de Buizerd direct weg. Logisch. Gelukkig ging hij vlak bij op een tak zitten en kon ik alsnog een paar leuke foto's van hem nemen. Jammer genoeg stond ik op een fietspad en toen een viertal in regenkleding langs rijdende fietsers stopte om ook de boom in te kijken vloog ie weer weg en kon ik hem niet meer volgen.

Deze week ben ik een aantal keren op zoek geweest naar de reeën. Het is nu bronsttijd bij de reeën en mogelijk zijn er nu leuke waarnemingen te zien. In Meijendel zijn de reeën best goed zichtbaar en op een gepaste afstand mooi zichtbaar. Ook kan er ineens een ree voor je neus staan. Dat heb ik gisteren nog meegemaakt. 

Bosuil laat zich eindelijk aan mij zien.Rond begin januari 2022 had ik leuke foto's van een Bosuil in een mooie boomholte gezien. Deze boomholte kende ik nog niet en ben op onderzoek gegaan waar die zou kunnen zitten. Uiteindelijk had ik de holte gevonden maar een Bosuil liet zich daar niet aan mij zien. Ik ben er toen regelmatig langs gereden met de kans dat ik in die holte een Bosuil zag.Op 11 januari 2022 was het raak. Tijdens het voorbij fietsen zag ik een kruintje. Ik heb een paar foto's kunnen nemen en toen was ie weg. Toch blij dat ik hem daar eindelijk eens gezien had. Hij zat in een mooie bijzondere boom die in mijn gedachten een mens leek met de armen omhoog houdend. Apart.

Sperwersnest 2023Voor het vierde opeenvolgende  jaar volg ik op dezelfde locatie een Sperwernest. Ieder jaar heb ik daar mooie foto's van onder andere het nest en de jongen kunnen fotograferen. Ook heb ik onder andere leuke filmpjes van voedseloverdrachten kunnen maken.Dit jaar was het iets anders. De ouders, met een nieuw mannetje, hadden hun nest op een fotografisch moeilijke plek gemaakt. Hoger en tussen veel takken. Voor hun mogelijk een mooi nest en als dit de keuze van het mannetje was dan heeft ie dat goed gedaan. Ik heb dan ook niet goed kunnen tellen hoeveel jongen er dit jaar zijn groot gebracht maar in ieder geval drie.Mogelijk was dit het eerste nest van het mannetje want het vrouwtje moest flink haar best doen om in het begin een paring in gang te brengen. Uiteindelijk dus goed gelukt.Vanaf eind maart heb ik foto's van paringen en voedseloverdrachten tussen beide ouders goed kunnen vastleggen. Halverwege 14 juni heb jongen in het nest kunnen ontdekken en eigenlijk pas deze week op 2 juli heb ik er één kunnen fotograferen terwijl deze het nest hadden verlaten. Gistermiddag was ik er voor het laatst en zag twee jongen rondvliegen. Eén jong zag ik nog in het nest zitten maar ik zag ook dat de jongen na hun rondje vliegen gewoon weer het nest in vlogen. Op enig moment hoorde ik het geroep van één van de ouders en daarna heb ik ze niet meer gezien. Ook vandaag was het ernstig stil rond het nest. Mogelijk hebben ze allen de locatie verlaten en zijn ze verder gevlogen.Toch tevreden met dit nest dit jaar en op naar volgend jaar denk ik dan maar. (foto's chronologisch geplaatst)